Wild plants those that escaped human selection and were never “mutated” into cultivars—are products of natural selection. Despite being scorned, they emerge unruly in carefully curated urban neighborhoods, disrupt our routines, provoke, and persistently claim a peculiar form of cohabitation with humans. We usually disregard them, remove them, and from our anthropocentric perspective, call them “weeds.” A colloquial term that bears no real biological foundation. On the contrary, “weed” is a fluid term that could potentially describe any plant species native or non-native that disrupts the norm, as defined in a specific place and time. In a differently configured ecosystem, we could all, potentially, be “weeds”. “How to Plant Weeds” is the first in a series of eco-sensorial workshops that explores precisely this perspective. If we consider inter-species symbioses as attempts to acquire qualities we lack by aligning with and appropriately engaging the organisms that possess them then what, truly, can we learn from wild plants? What new symbiotic structures, rooted in reciprocity and solidarity, might emerge if we shift our thinking from an anthropocentric worldview to a biocentric ethic?
The workshop is coordinated by art theorist Eva Papanikolaou and visual artist Maria Andrikopoulou.
https://www.instagram.com/p/DJrASCLIpf7/?hl=el&img_index=1
_
Tα άγρια φυτά, αυτά που ξέφυγαν την ανθρώπινης επιλογής ώστε να “μεταλλαχθούν” σε καλλιεργήσιμα, είναι αποτέλεσμα φυσικής επιλογής. Παρά την περιφρόνηση τους, αναδύονται άτακτα στις προσεκτικά διαμορφωμένες αστικές γειτονιές, παρεμβαίνουν στην καθημερινότητά μας, ενοχλούν και διεκδικούν επίμονα μία ιδιότυπη συμβίωση με τον άνθρωπο. Εμείς συνήθως τα περιφρονούμε, τα απομακρύνουμε, τα αποκαλούμε, από την ανθρωποκεντρική μας σκοπιά, “ζιζάνια”. Όρος λαϊκός, που δεν ανταποκρίνεται καθόλου σε κάποια βιολογική πραγματικότητα. Αντιθέτως, το “ζιζάνιο” είναι ρευστό και δυνητικά θα μπορούσε να περιγράψει οποιοδήποτε είδος (φυτού), αυτόχθον ή αλλόχθον, που διαταράσσει την κανονικότητα, όπως αυτή έχει οριστεί σε μία συγκεκριμένη περιοχή, μία δεδομένη χρονική στιγμή. Εν δυνάμει, σε ένα διαφορετικά διαμορφωμένο οικοσύστημα, είμαστε όλοι μας ζιζάνια. To “Πως να φυτέψετε ζιζάνια”, είναι το πρώτο από μία σειρά οικο- αισθητηριακών εργαστηρίων που εξετάζει ακριβώς αυτή την προοπτική. Αν αντιληφθούμε τις ενδο- ειδικές συμβιώσεις σαν απόπειρες απόκτησης ιδιοτήτων που δεν έχουμε, δια του προσεταιρισμού και κατάλληλου χειρισμού των οργανισμών που τις έχουν, τι, αλήθεια, μπορούμε να μάθουμε από τα άγρια φυτά; Τι νέες συμβιωτικές δομές, βασισμένες στην αμοιβαιότητα και την αλληλεγγύη μπορούν να προκύψουν με την διανοητική μας μετάθεση από τον ανθρωποκεντρισμό σε μία βιοκεντρική ηθική;
Το εργαστήριο συντονίζει η θεωρητικός τέχνης Εύα Παπανικολάου και η εικαστικός Μαρία Ανδρικοπούλου.