Tα άγρια φυτά, αυτά που ξέφυγαν την ανθρώπινης επιλογής ώστε να “μεταλλαχθούν” σε καλλιεργήσιμα, είναι αποτέλεσμα φυσικής επιλογής. Παρά την περιφρόνηση τους, αναδύονται άτακτα στις προσεκτικά διαμορφωμένες αστικές γειτονιές, παρεμβαίνουν στην καθημερινότητά μας, ενοχλούν και διεκδικούν επίμονα μία ιδιότυπη συμβίωση με τον άνθρωπο. Εμείς συνήθως τα περιφρονούμε, τα απομακρύνουμε, τα αποκαλούμε, από την ανθρωποκεντρική μας σκοπιά, “ζιζάνια”. Όρος λαϊκός, που δεν ανταποκρίνεται καθόλου σε κάποια βιολογική πραγματικότητα. Αντιθέτως, το “ζιζάνιο” είναι ρευστό και δυνητικά θα μπορούσε να περιγράψει οποιοδήποτε είδος (φυτού), αυτόχθον ή αλλόχθον, που διαταράσσει την κανονικότητα, όπως αυτή έχει οριστεί σε μία συγκεκριμένη περιοχή, μία δεδομένη χρονική στιγμή. Εν δυνάμει, σε ένα διαφορετικά διαμορφωμένο οικοσύστημα, είμαστε όλοι μας ζιζάνια. To “Πως να φυτέψετε ζιζάνια”, είναι το πρώτο από μία σειρά οικο- αισθητηριακών εργαστηρίων που εξετάζει ακριβώς αυτή την προοπτική. Αν αντιληφθούμε τις ενδο- ειδικές συμβιώσεις σαν απόπειρες απόκτησης ιδιοτήτων που δεν έχουμε, δια του προσεταιρισμού και κατάλληλου χειρισμού των οργανισμών που τις έχουν, τι, αλήθεια, μπορούμε να μάθουμε από τα άγρια φυτά; Τι νέες συμβιωτικές δομές, βασισμένες στην αμοιβαιότητα και την αλληλεγγύη μπορούν να προκύψουν με την διανοητική μας μετάθεση από τον ανθρωποκεντρισμό σε μία βιοκεντρική ηθική;
Το εργαστήριο συντονίζει η θεωρητικός τέχνης Εύα Παπανικολάου και η εικαστικός Μαρία Ανδρικοπούλου.