Τα έργα της Μαρίας Ανδρικοπούλου διαγράφουν έναν “κύκλο” γύρω από την έννοια της ύλης. Η φύση και το αστικό περιβάλλον αποτελούν το “αρχαιολογικό της σκάμμα”. Εκεί, βρίσκει ύλη, η οποία συλλέγεται ως ίχνος, με σκοπό να συνθέσει ένα νέο όλον· αυτό θα αφηγείται το χρονικό της διαδρομής και της εξέλιξης του θραύσματος. Το τελικό αποτέλεσμα αποκαλύπτει, μεταξύ άλλων, την επιτελεστικότητα ως βασικό μέρος των εικαστικών